به گزارش روابط عمومی «شرکت خدمات عمومی فولاد ایران»، در بهمن ۱۴۰۳، صنعت آهن و فولاد ایران با چالش‌های جدی روبه‌رو بود که شامل کاهش تولید فولاد، محدودیت‌های برق و نگرانی‌ها درباره تأمین مواد اولیه بود. این مشکلات بر بخش‌های مختلف صنعت تأثیر گذاشته و آینده تولید و صادرات فولاد کشور را تحت فشار قرار داده است. در حالی که صنعت آهن و فولاد ایران در سال‌های اخیر تلاش کرده بود تا به رشد پایدار دست یابد، اما در بهمن ۱۴۰۳ مشکلات جدیدی آن را تهدید می‌کند. طبق گزارش انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، تولید فولاد کشور در نیمه اول سال ۱۴۰۳ نسبت به مدت مشابه سال گذشته با کاهش ۵.۷ درصدی روبه‌رو شد. این کاهش عمدتاً به دلیل محدودیت‌های برق و کاهش تولید در واحدهای کوچک و متوسط بخش خصوصی بوده است.
بیشترین افت تولید در محصولات فولادی شامل میلگرد، نبشی و ناودانی و شمش فولادی به ترتیب با کاهش ۱۱.۷، ۹.۶ و ۸.۵ درصد گزارش شده است. در مقابل، تولید آهن اسفنجی با افزایش ۱۰.۲ درصدی روبه‌رو بود که به عنوان نقطه قوت این بخش در میان چالش‌های پیش‌رو به شمار می‌رود. در ادامه، در هشت‌ماهه سال ۱۴۰۳، تولید فولاد کشور با کاهش ۴.۳ درصدی ادامه یافت و همچنان محدودیت‌های برق به عنوان عامل اصلی کاهش تولید شناخته شده است. این کاهش‌ها منجر به افت ۱ میلیون تنی تولید فولاد میانی و کاهش ارزش تولید به بیش از ۴۵۰ میلیون دلار شده است. بیشترین آسیب در این دوره به تولید شمش فولادی وارد شده است که به وضوح نشان‌دهنده تأثیر منفی محدودیت‌های برق بر واحدهای کوچک و متوسط است.
یکی دیگر از مشکلات موجود در این صنعت، نگرانی‌ها درباره تأمین مواد اولیه است. تولید گندله سنگ آهن در هشت‌ماهه سال ۱۴۰۳ کاهش ۲.۸ درصدی داشته است، در حالی که صادرات آن با رشد ۹ درصدی روبه‌رو بوده است. این روند، نگرانی‌هایی درباره تأمین پایدار مواد اولیه برای واحدهای تولیدکننده آهن اسفنجی ایجاد کرده است که می‌تواند به آسیب‌های بیشتر در این بخش منجر شود. با این حال، برخی بخش‌ها همچنان به رشد خود ادامه می‌دهند. تولید ورق گرم فولادی در سال ۱۴۰۳ با رشد ۵.۵ درصدی مواجه شده که نشان‌دهنده پیشرفت در این حوزه است. اما کارشناسان بر این باورند که برای تداوم این رشد، نیاز است که واردات کنترل شده و از تولید داخلی حمایت شود.
در نهایت، صنعت آهن و فولاد ایران در بهمن ۱۴۰۳ در شرایط دشواری به سر می‌برد که نیازمند توجه ویژه به تأمین برق، مدیریت واردات و تأمین مواد اولیه است تا از این بحران‌ها عبور کرده و به رشد پایدار دست یابد.