کاهش ۵.۷ درصدی تولید سالانه فولاد در ایران؛ چالش‌های جدی ناشی از محدودیت‌های انرژی

 انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، آمار تولید فولاد کشور در ۱۲ ماهه سال ۱۴۰۳ را منتشر کرد که نشان‌دهنده تولید ۳۰.۲ میلیون تن فولاد است. این رقم نسبت به سال گذشته، کاهش ۵.۷ درصدی را نشان می‌دهد و به وضوح بیانگر چالش‌های موجود در صنعت فولاد کشور است.

یکی از عوامل اصلی کاهش تولید فولاد، محدودیت‌های جدی در تأمین برق و گاز بوده است که منجر به افت حدود ۲ میلیون تنی تولید فولاد میانی کشور به ارزش تقریبی یک میلیارد دلار شده است. این محدودیت‌ها نه تنها بر تولید تأثیر گذاشته، بلکه روند صعودی دو ساله تولید فولاد کشور که از سال ۱۴۰۰ آغاز شده بود، را متوقف کرده و حجم تولید را به سطح سال ۱۳۹۹ بازگردانده است.

تأثیر محدودیت‌های گازی

محدودیت‌های شدید گازی به‌ویژه بر ظرفیت‌های جدید آهن اسفنجی تأثیر منفی گذاشته و این ظرفیت‌ها را خنثی کرده است. این موضوع نشان‌دهنده نیاز فوری به بهبود زیرساخت‌های انرژی و مدیریت منابع برای حفظ و افزایش تولید در آینده است.

رشد در زنجیره فولاد

با وجود چالش‌های موجود، برخی بخش‌ها در زنجیره تولید فولاد شاهد رشد بوده‌اند. بیشترین نرخ رشد تولید در زنجیره فولاد به کنسانتره سنگ آهن تعلق دارد و پس از آن ورق گرم قرار دارد. این رشد نشان‌دهنده پتانسیل‌های موجود در برخی از بخش‌های زنجیره تولید است که می‌تواند در صورت رفع موانع، به بهبود کلی صنعت فولاد کمک کند.

همچنین در سال گذشته تولید بیلت و بلوم ۶.۹ درصد کاهش، فولاد میانی ۵.۷۷ درصد کاهش و اسلب با ۳.۵ درصد بیشترین کاهش تولید محصولات فولادی را به خود اختصاص داده‌اند.

به طور کلی، وضعیت تولید فولاد در ایران در سال ۱۴۰۳ نشان‌دهنده چالش‌های جدی ناشی از محدودیت‌های انرژی و نیاز به بهبود زیرساخت‌ها است. با این حال، رشد در برخی بخش‌ها می‌تواند نویدبخش آینده‌ای بهتر برای صنعت فولاد کشور باشد، به شرطی که تدابیر لازم برای رفع مشکلات موجود اتخاذ شود.