به گزارش روابط عمومی «شرکت خدمات عمومی فولاد ایران»، بهرام سبحانی درباره چشم‌انداز صنعت فولاد افزود: ۲۰ سال پیش که سند چشم‌انداز ۱۴۰۴ تنظیم شد، قرار بود رشد ۸ درصدی در همه بخش‌ها داشته باشیم، لازمه رشد ۸ درصدی، تولید ۵۵ میلیون تنی فولاد بود که متناسب با ظرفیت‌های ایجاد شده، زیرساخت‌ها توسعه پیدا نکرد.
وی گفت: فولادسازان از منابع خصوصی و بورسی این ظرفیت را ایجاد کردند، اما پا به پای توسعه فولاد، زیرساخت‌های مورد نیاز این صنعت مانند حمل‌ونقل ریلی، جاده‌ای، دریایی و بنادر توسعه پیدا نکرد.
رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران افزود: اگر قرار بود متناسب با چشم‌انداز ۲۰ ساله، ۵۵ میلیون تن فولاد تولید کنیم، ۳۵ میلیون تن آن به مصرف داخلی برسد و ۲۰ میلیون تن آن صادر شود در حالی که صادرات ۲۰ میلیون تن فولاد رقم سنگینی است و بدون زیرساخت مناسب اسلکه و بنادر ما کشش این میزان صادرات را ندارد.
وی با بیان اینکه اکنون ۳۵ میلیون تن مصرف داخلی مطابق با سند چشم‌انداز به حدود ۱۸ میلیون تن رسیده است گفت: از ۳۰ میلیون تن تولید فولاد، ۱۸ میلیون تن در داخل مصرف و حدود ۱۲ میلیون تن مازاد بر مصرف، صادر می‌شود.
سبحانی افزود: اگر در زیرساخت‌های مورد نیاز صنایع فولادی مانند برق و گاز و حمل‌ونقل سرمایه‌گذاری صورت می‌گرفت، امروز می‌توانستیم رقم ۵۵ میلیون تن را محقق کنیم.
وی گفت: اکنون برای ایجاد ظرفیت فولادی از منابع بخش خصوصی، نیمه‌خصوصی و دولتی سرمایه‌گذاری شده و این سرمایه‌ها روی زمین تبدیل به کارخانه شده‌اند، اما نمی‌توانیم استفاده مناسب از این ظرفیت‌ها داشته باشیم.
رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران به سیاست غلط اعمال محدودیت در صنعت فولاد اشاره کرد و افزود: گاهی اوقات صنعت فولاد ۵۰ درصد گاز کشور را مصرف می‌کند، وقتی با کمبود گاز مواجه می‌شوند اعلام می‌کنند شیر گاز فولاد را ببندیم ۵۰ درصد جلوییم، اما اکنون کل گازی که در صنعت فولاد مصرف می‌شود، نسبت به آن چیزی که وارد شبکه می‌کنند به طور کلی ۵ درصد است.
وی ادامه داد: به عبارتی هر آنچه که روزانه در شبکه‌های صنایع پمپاژ می‌شود، ۵ درصد آن مربوط به صنعت فولاد است؛ بنابراین منطقی نیست، صنعتی که ارز آوری و اشتغال زایی بسیار بالایی دارد و در تولید ناخالص داخلی یا جی. دی. پی کشور نقش اساسی ایفا می‌کند، وقتی گاز کشور دچار محدودیت می‌شود، در نخستین مرحله این محدودیت را در صنعت فولاد اعمال کنند که میزان مصرفش ۵ درصد است.
سبحانی گفت: در حوزه برق نیز در زنجیره تولید فولاد، حدود ۶ هزار مگاوات برق مصرف می‌شود که حدود ۴ هزار مگاوات آن را خود فولادی‌ها تولید می‌کنند.
وی افزود: به عبارتی صنایع فولادی خودشان نیروگاه احداث کرده‌اند و از ۶ هزار مگاوات برق مصرفی، ۴ هزار مگاوات را در نیروگاه‌های خودشان تولید می‌کنند، اما در مواردی که محدودیت برق اعمال می‌شود، برق تولیدی خود نیروگاه‌های فولادی‌ها را به خودش نمی‌دهند و به شبکه و مصارف دیگر اختصاص می‌دهند.
رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران ادامه داد: به هر حال این رویه ها، سیاست‌های غلطی است که اگر به همین روال ادامه پیدا کند این صنعت را زمین‌گیر می‌کند که به هیچ عنوان تصمیم منطقی نیست.
وی همچنین درباره تاثیر کاهش تولید در عرضه فولاد در بورس گفت: کاهش تولید (ناشی از ناترازی‌ها) همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد، ضمن اینکه خود بورس، معضلی است.
سبحانی افزود: بورس سازوکاری برای کشف قیمت و رقابت میان خریدار و فروشنده است که این رقابت باید یک رقابت معناداری باشد، یعنی اگر تقاضا ۱۰ میلیون تن است عرضه تا ۱۲ میلیون تن می‌تواند یک رقابت میان خریدار و فروشنده ایجاد کند، اما وقتی ۸ میلیون تن مصرف داخلی است، اما مجبور می‌کنند ۲۰ میلیون تن روی تابلو عرضه کنیم، رقابتی اتفاق نمی‌افتد، زیرا عرضه سه برابر تقاضا است و طبیعتا رقابتی اتفاق نمی‌افتد و قیمت‌ها سرشکن و سرکوب می‌شود.
وی گفت: شاید این روند در ظاهر مناسب باشد و اینگونه القا کند که با این سیاست قیمت‌ها پایین آمد، اما در تداوم این سیاست‌ها چه اتفاقی می‌افتد؟ تولیدکننده‌ای که هر روز با افزایش نرخ‌های جانبی مواجه است، متضرر می‌شود.
رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران افزود: اینکه به صورت مداوم نرخ حمل‌ونقل، برق، گاز و خدمات دولتی افزایش پیدا می‌کند، اما در مقابل با مکانیزم‌های مختلف قیمت‌های صنایع فولادی را سرکوب می‌کنند این موضوع تا جایی کشش دارد و تاب‌آوری شرکت‌ها تا یکجای خوب است، اما پس از آن، صنایع آسیب می‌بینند.
وی گفت: شرکت‌های بزرگتر تاب‌آوریشان بالاست، اما شرکت‌های کوچک، سریع آسیب می‌بیینند و از گردونه خارج می‌شود و این اتفاقاتی که می‌افتد به هیچ وجه به نفع منافع ملی نیست.