به گزارش روابط عمومی و مرکز اطلاع رسانی شرکت خدمات عمومی فولاد ایران، طبق گزارشی که انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران منتشر کرده، میزان تولید فولاد در سه‌ماهه نخست سال ۱۴۰۴ با کاهش ۴.۸ درصدی نسبت به سال گذشته مواجه شده است. این کاهش در حالی رخ داده که در مدت مشابه سال ۱۴۰۳، افت تولید تنها ۱.۸ درصد بود.
این روند نزولی، حاکی از تشدید اختلالات و فشارهای وارد بر تولید فولاد در کشور است، به‌ویژه به دلیل محدودیت‌های گسترده در تأمین برق.
بر اساس این گزارش، محدودیت‌های برق امسال زودتر از سال‌های گذشته آغاز شده و دامنه‌دارتر بوده است. از ۱۶ فروردین‌ماه، خاموشی‌های برنامه‌ریزی‌شده برای فولادسازان اعمال شد و از نیمه اردیبهشت‌ماه، محدودیت‌ها به ۹۰ درصد ظرفیت برق مصرفی رسید. این میزان از محدودیت عملاً بسیاری از واحدهای فولادی را از چرخه تولید خارج کرد یا به حداقل ممکن رساند.
در این شرایط، تنها واحدهایی که دارای نیروگاه‌های اختصاصی بودند یا از برق سبز استفاده می‌کردند، توانستند تا حدی تولید خود را حفظ کنند. این موضوع اهمیت زیرساخت‌های پایدار انرژی برای صنایع انرژی‌بر مانند فولاد را بیش از پیش برجسته کرده است.
جالب توجه اینکه در زنجیره تولید فولاد، تنها دو محصول یعنی آهن اسفنجی و کنسانتره سنگ‌آهن رشد اندک تولید داشته‌اند. البته این افزایش تولید ناشی از ارتقای عملکرد یا مدیریت بهتر نبوده، بلکه به دلیل ورود برخی ظرفیت‌های جدید به مدار تولید رخ داده است. به عبارت دیگر، به‌رغم توسعه فنی و ظرفیت‌سازی، بدون تضمین منابع انرژی پایدار، بهره‌برداری از ظرفیت‌ها ممکن نخواهد بود.
با تداوم این شرایط، صنعت فولاد کشور با تهدیداتی جدی در حوزه صادرات، تأمین داخلی، اشتغال و ارزآوری مواجه خواهد شد. از سوی دیگر، فشار مضاعف به واحدهای کوچک‌تر و فاقد نیروگاه اختصاصی، می‌تواند منجر به توقف کامل فعالیت آن‌ها شود.
به نظر می‌رسد بدون بازنگری در سیاست‌های تأمین انرژی صنایع بزرگ و توسعه جدی انرژی‌های تجدیدپذیر، بحران‌های مشابه در فصل‌های آینده نیز تکرار خواهد شد و چشم‌انداز تولید فولاد در ایران را تیره‌تر خواهد کرد.